kwadratuur review: here is the night ep

press, , , , , , , ,

hunter complex - here is the night ep outside frontHunter Complex is één van de vele alter ego’s van Lars Meijer, medestichter van het befaamde Narrominded-label dat inmiddels reeds tien jaar kwalitatieve elektronica voorop plaatst. Na muzikale oefeningen als lo-fi popsongwriter (Larz), met hiphoptronica (Living Ornaments) of in het IDM-wereldje (Psychon) haalt de hyperactieve doe-het-zelver nu zijn voorliefde voor synthpop en new wave uit de jaren ’80 uit de kast. Als voorbode op een volwaardig album (dat inmiddels ook reeds het licht mocht zien), gooit Hunter Complex alvast deze gratis downloadbare ep op de markt, waarbij nummer Here Is the Night ook door bevriende labelgenoten onder handen wordt genomen.

Disco deuntjes, foute synths en Italian houseritmen: Meijer maakt er een sport van om met veel kitsch iets hips te maken. Denk aan Moroder die met Sister Sledge huwt en voor hun avondfeest OMD hebben gevraagd om de openingsdans te voorzien, maar dan anno 2010. Here Is the Night, de single die uit het titelloze debuut van Hunter Complex werd geplukt, balanceert in elk geval tussen hip en nep.

Garçon Taupe heeft de boel omgetoverd in een ritmisch potten- en pannenspel dat met enkele hoge fluittonen even richting etnische muziek neigt, maar later leentjebuur gaat spelen bij de oude Aphex Twin. Schuifelende elektroclashritmen en onderliggende, industriële baspulsen: de Cosmic Manifestation Mix zou als abstract maar smaakvol kunnen bestempeld worden.

Spoelstra doet in Another Version wat met overstuurde discotunes, metaalklanken en rock’n’roll-drumwerk: een nogal zware en moeilijke combinatie. Dan doet Coen Oscar Polacks Morning versie het een stuk kalmer aan met langzaam omrollende, ambienteske klanktapijten waarin een onaards diepe spoken-wordstem zich met natuur-, ruis en bruisgeluiden vermengt. Dit stukje erg uitgepuurd sfeerwerk biedt een kleine vijf minuten uiterst boeiende luisterelektronica.

Hunter Complex scoort uiteindelijk nog even voor open doel met een instrumentale versie van Fashion Street als extraatje. Live piano, gitaar en sexy sax gaan weer net niet in de fout door een soort van lounge souljazzgeheel te vermengen met complexe ritmeshuffles.

Dit elpeetje pakt uit met een goed half uur elektronische smaakmakerij die een gezonde glimlach met een hoog compositieniveau vermengt. Een prima gevoel voor melodie en diepgang in combinatie met een grote diversiteit maakt dat deze cd niet echt overkomt als een remixplaat, maar veeleer als een staalkaart van de Narrominded-artiestenstal.

Johan Giglot

original article

eclectro review: various artists – kamp holland

press, , ,

various artists - kamp holland outside frontEnfant Terrible is niet zoals andere Nederlandse labels. En zo zijn ook de Nederlandse artiesten die label eigenaar Martijn van Gessel heeft verzameld, niet zoals anderen.

Om de vergelijkingen alvast achter de rug te hebben: deze artiesten zijn niet ‘west coast’. Ze komen overduidelijk niet uit de stal van Lomechanik, Sending Orbs of Delsin, en erbij in slaap vallen lukt al helemaal niet. Al leunen ze wat naar het experimentele geluid van Narrominded (twee artiesten van de compilatie komen daar vandaan), of naar de rauwheid van Eat Concrete, loop je ook daar op een dood spoor. En toch is de cover voorzien van een Hollands bloemenveld – tenminste, daar ga ik voor het gemak even vanuit – en laat de titel van het album geen twijfel. Maar als dit Kamp Holland is, waar staat dat kamp dan?

Don’t Let Them Know van Bakeliet knalt. Het nummer stuwt vooruit, en is moeiteloos sfeervol – zelfs op slechte speakers. Distel pruttelt introvert in papa’s geheime zolderkamer, maar verveelt niet. Neurobit ligt misschien nog het meest in het verlengde van de ‘Nederlandse traditie’: melodieus, open, wijd. Tijdens Pornologic doet de nostalgie het hart zinken (op een goede manier), maar net als hij voorgoed onder dreigt te gaan, is daar de kinderelectro van Staatseinde. Ruimtevaart Vooruit is slim, grappig, maar misschien niet veel meer.

Hunter Complex zet – alweer – een sterke track neer. Rond twee minuut twintig dendert Desert richting het Euro Song Festival, om met hetzelfde gemak weer te vervallen in die blitse pop wave die we van hem kennen. Ik krijg het maar niet uit mijn hoofd dat Hunter Complex het alter ego is – of eigenlijk, zou moeten zijn geweest – van Sting.

Om te zeggen dat Allégement, (Milligram Retreat) voelt als een hedendaagse Palais Schaumburg gaat wat ver, maar die invloeden uit de Neue Deutsche Welle zijn er zeker – zowel de avant garde hakkeligheid als de prachtige dansdeuntjes. De vocals halverwege zijn erg fraai. Puik werk!

En dat geldt eigenlijk voor de hele release. Enfant Terrible bewijst niet alleen internationaal te kunnen scoren, maar ook een vinger aan de pols te hebben van de Nederlandse electronica. Van Gessel presenteert een groep artiesten die (niet allemaal!) binnen de ‘gevestigde’ Nederlandse scene in de periferie zitten. Ik ben benieuwd of ET ze daar uit kan helpen.

Evelyn Austin

theoploeg.net review: various artists – kamp holland

press, , ,

various artists - kamp holland outside frontEnfant Terrible bundelt Nederlands elektro-talent

‘Als wij retro uitbrengen? Dan wordt er tegenwoordig alleen maar retro uitgebracht’ is een gevleugelde uitspraak van Martijn van Gessel, labelmanager van Enfant Terrible. Hij heeft een punt. Toch is zijn label in Nederland een belangrijke kracht achter de huidige minimal electro-hausse. En spreekt, met het Zweedse Agent Side Grinder onder contract, international een aardig woordje mee. Met dubbellaar Kamp Holland geeft het platenlabel nu de ruimte aan Nederlands talent.

Dat doet Enfant Terrible goed. Zeker in een muzikaal landschap waar investeren in nieuw talent niet meer vanzelfsprekend is. Overleven als klein, enthousiast en toegewijd label kan alleen door een niche op te zoeken. Die heeft Enfant Terrible gevonden. Met succes. Het siert eigenaar Van Gessel dat hij zoekt naar meer. Actief investeren in talentvolle muzikanten en bands, bijvoorbeeld. Juist dat is belangrijker dan ooit. Door de overvloed aan nieuwe muziek wordt het steeds lastiger om écht onbekende muziek te ontdekken. Zeker in Nederland, waar de traditionele en nieuwe media traditioneel weinig aandacht heeft voor marginale cultuur.

Enfant Terrible ontgint een deel van de tegencultuur en brengt de vondsten naar een select publiek van liefhebbers. Het samenstellen van Kamp Holland moet monnikenwerk zijn geweest. Enfant Terrible is de afgelopen jaren immers een kwaliteitskeurmerk geworden voor proto-elektro, avantgardepop en experimentele popelectro. Hoe dan het kaf van het koren te scheiden? Loopt er, kortom, wel genoeg talent rond in Nederland?

Ja, is het antwoord. Kamp Holland bulkt van het talent. Enfant Terrible rekt er ook de grenzen van de eigen niche mee op. Zo flirt Autonon in Not For Immortals overduidelijk met breakcore en negentiger jaren rave en is Slaapstaking van Puin + Hoop spannende analoge noise. Anders, maar dat stoort niet. Ook, inmiddels bij de liefhebber bekende namen als Distel, Hunter Complex en Hadewych (hallo Einstürzende Neubauten!) kleuren Kamp Holland aangenaam oranje.

Grootste verrassing? De ritmische bliepgekte van Peter Quistgard die klinkt als een soort analoge, melodieuze industrial. Noemt ie zelf trouwens Toy Muzak, die stijl. Mooie staalkaart van een opbloeiende Nederlandse tegencultuur dus. Ben er snel bij. Kamp Holland verschijnt enkel op twee plakken vinyl, in beperkte oplage.

Theo Ploeg

original article

chain d.l.k. review: various artists – kamp holland

press, , ,

various artists - kamp holland outside frontKamp Holland is a new double vinyl compilation of Enfant Terrible which gathers sixteen bands coming from Holland. The label in the past focused their releases on minimal electronic / experimental pop and industrial electronic sounds influenced or produced during the late 70s / mid 80s. With Kamp Holland Enfant Terrible is redefining things presenting sixteen tracks where some of them have been influenced by the sound covered by the label during the past years and some others are influencing the label for its future releases. Has something changed? Well, yes. I think that this is the most heterogenous release of Enfant Terrible as we find: pulsating and menacing electro sounds (good one Bye bye by Lesbian Mouseclicks), synth retro sounds (Bakeliet with Don’t Let Them Know, Neurobit with Inner Hideaway, Pornologic with Pterodactyl Extraordinaire and Milligram Retreat with Allégement), great synth electro wave (really nice and melodic Ruimtevaart Vooruit by Staatseinde and a good dancey one Desert by Hunter Complex), orchestral breakbeat (Autonon’s Not For Immortals reminds me of Venetian Snares), dark electronic sounds ( Milligram Retreat with Allégement), experimental noisy tunes (Puin+Hoop – Slaapstaking), percussive post punk (Hadewych with Apse sound like a mix of Einsturzende Neubauten and UK Decay), circus weird experimental tunes (Logosamphia with “La Hars” sounds like a 60s hammond toon song mixed with breakbeat on the final part), pure pulsating electronic noise (Peter Quistgard with NONO sound like a gabber track composed with a Commodore 64 while Murw with Een Soort Van Geel sound like a throbbing electro noise collage) and melancholic pop wave (like the closing Itlien by Treasure Of Grundo). Available in mid June.

Maurizio Pustianaz

original article

roar e-zine review: various artists – kamp holland

press, , ,

various artists - kamp holland outside frontHet label Enfant Terrible kennen we inmiddels van de ondergrondse new wave en electroklanken die het label op vinyl de wereld in slingert. We kennen ze inmiddels al van een aantal platen, en nu hebben ze weer een nieuwe compilatie uitgebracht met het beste wat de Nederlandse electroscene te bieden heeft. De titel is Kamp Holland en het hele design is in stijl. Het ding is verkrijgbaar als dubbel LP in de beste traditie van het label.

Knisperende, minimale electro is meteen wat je te horen krijgt bij Lesbian Mouseclicks met Bye Bye, wat naadloos overgaat in het lome Don’t Let Them Know van Bakeliet. Na de eerste vier nummers is het al weer duidelijk hoe een lekker plaat dit is, waar de muziek naadloos in elkaar overgaat en je geen moment het gevoel hebt op te moeten staan om een nummertje over te slaan. Distel met Dögn is de nummer drie en zonder moeite gaat de trage, pulserende beat over in het dromerige bliepjesfestijn van Neurobit. Het nummer ebt langzaam weg en de A kant is klaar.

Dan schrik je wakker van de plotselinge zware bassen van Pornologic waar de track Pterodactyl Extraordinaire op steunt. Het is niet enkel minimalisme en koude electronica, want het vrolijke Ruimtevaart Vooruit van Staatseinde heeft lollige nederlandstalige zang. Het nummer is warm en doet meer denken aan een nummertje uit Sesamstraat. Deze kant van de plaat eindigt met Autonon met een zweverige synth track die klinkt als warme, positieve zonnestralen. Prima combinaties op elke zijde, wat niet geheel onbelangrijk is op vinyl.

Voor een voorproefje is er een mooie trailer beschikbaar van deze plaat, mocht de interesse geprikkeld zijn. Ik laat de tweede plaat even voor wat het is, maar geloof me, ook daar is genoeg te ontdekken voor de liefhebbers van ouderwetse, minimale electro. Enfant Terrible geeft Nederland een reden om trots op te zijn die hopelijk wel wat stemmen trekt.

4/5

Guido Segers