artwork: various artists – kamp holland
terrible music review: hunter complex
I am a big fan of Dutch popmusic and especially of new Dutch artists that are capable to produce some interesting and daring tunes in the fields of electronic music and experimental popmusic. Not because I am nationalistic or anything but partly as a reaction against the indifference of many Dutch people for their own history and culture. It is important to support local culture as simply it makes life nicer and better in the little world you live in.
Hunter Complex is the relatively new project by the Narrominded label boss. Narrominded have been working on promoting and putting out good new (Dutch) music since 2000. First with cd-r releases and later on vinyl and cd. The sounds range from elektro to experimental electronics and also some guitar stuff is in their catalogue.
Synthpop is the word when it comes to Hunter Complex. I must admit I did not get it when I first played this record. But it really grew on me with each play. Still I think the record would have been stronger when it would be trimmed from twelve to nine tracks or something. But in general this debut album is a masterpiece of contemporary synthpop.
The word pop should be written here in capitals. The production is quite thick in a Pet Shop Boys sort of way. Perfectly fitting the clear electronic beats and warm synthesizer melodies. What really makes this music so outstanding is that you hear classic 1980’s synthpop elements but still all sounds very fresh. The arrangements and rhythms are all but 1980’s I think. Also quite some unexpected elements pop up from time to time, like suprising hooks and twists in the song structure or a guitar part being added for a moment.
One of the highlights is Moonset with its steady beat and typical claps but also adding to that some almost ambient like synth lines and strings. Also Exit is really good with its loungy and laidback feeling and spacious synth lines.
If you are into classic synthpop and into some light summer tunes check out this release for sure. And for the well informed… this is probably more Anna Logue records stuff as Enfant Terrible material. But still… watch out for a new excellent track by Hunter Complex coming soon on the new Enfant Terrible compilation!
ET
flyer: narrominded 10 year anniversary tour, tac, eindhoven – may 22 2010
live: wait / exit (smart project space, amsterdam – february 5 2010)
festivalinfo review: hunter complex
Je kunt Lars Meijer niet verwijten dat hij stilzit, of te weinig onderneemt. Als Larz maakte hij al twee lo-fi platen en daarna dook hij de elektronica in met Psychon en Living Ornaments. Zijn jongste project Hunter Complex staat vol met synthpop liedjes, geïnspireerd door namen als jj en M83. Na de gratis EP met remixes van het nummer Here Is the Night is er nu het eerste volledige album: Hunter Complex.
Meijer zit nog steeds vuistdiep in de elektronica. De plaat staat vol bliepjes, drumcomputers en aanverwanten. Al snel wordt het duidelijk dat de muzikant op deze plaat veel meer richting de popmuziek gaat. De liedjes zijn aanstekelijk en niet te ingewikkeld. Dankzij slim gebruik van onder meer toetsen en een scala aan andere instrumenten heeft Meijer het voor elkaar gekregen een plaat te maken die, ondanks de toegankelijkheid, ook in alternatieve kringen best opgezet kan worden.
Hunter Complex wordt nooit te cheesy of fout. Slechts een paar keer gaat het muzikaal niet helemaal goed, zoals op Moonset. Dat klinkt alsof Meijer het met een gratis te downloaden programma even snel in elkaar geflanst heeft. Gelukkig staan daar nummers als Here is the Night, Exit en Fashion Street tegenover. Afsluiter Mean Street vist echter weer compleet achter het net.
Het manco van Hunter Complex zit hem in de zang en consistentie. Sterke en zwakke nummers wisselen zich gedurende het album netjes om beurten af, maar de zang is over de gehele lijn niet echt om over naar huis te schrijven. Dus toch wel enige vorm van consistentie, maar niet die waar je op zit te wachten. De veelal lage, slecht verstaanbare zang voegt bijzonder weinig toe, maar is toch ook weer broodnodig. De muziek zelf is namelijk niet spannend genoeg. Als Meijer zich nog een beetje in het genre verdiept en Hunter Complex een tweede kans geeft, kan daar best iets moois uit opbloeien.
3 / 5
Harm Groustra
written in music review: hunter complex
3,5 / 5
Na een tweetal lo-fi popplaten en de nodige experimentele elektronische muziek met Psychon en Living Ornaments vond Lars Meijer, artiestennaam Hunter Complex, het de hoogste tijd voor een album met elektronische popliedjes.
Aan het einde van 2009 verscheen als voorproefje van dit album al de gratis te downloaden ep Here Is the Night. De ep verscheen bij het Nederlandse label Narrominded, dat sinds 2000 al flink van zich heeft doen spreken met eigenzinnige rock, elektronische en elektro-akoestische muziek. Een hoogtepunt in de discografie van Narrominded was in 2009 de remake van Brian Eno’s Another Green World, waarop een groot aantal Nederlandse elektro-acts – waaronder Hunter Complex – schitterden.
Het album van Hunter Complex laat vrij milde, wat onderkoelde, elektropop horen die duidelijk maakt dat Lars Meijer zich omringd heeft door een lekkere batterij effecten en (analoge) synths. Hij kan bovendien een uitgebalanceerd en verzorgd elektropopgeluid produceren, waarvoor petje af. Meijer laat zich inspireren door onder meer Depeche Mode en A-ha. Dat geeft al aan dat de muziek van Hunter Complex niet bedoeld is om te confronteren. Het zijn daarom ook in eerste instantie namen als OMD en – meer recent – Erlend Øye die te binnen schieten bij het beluisteren van dit album.
Hunter Complex schotelt geen instanthits voor; veel nummers zijn niet bijzonder melodieus en leunen daarbij ook niet op harde beats of dikke effecten. Voeg daarbij de onderkoelde, wat afstandelijke zang van Meijer, en duidelijk wordt dat dit geen plaat is die je er op eighties-feestjes even makkelijk inknalt, al doen sommige recensenten anders geloven.
Here Is the Night, dat dus al in 2009 verkrijgbaar was, is een van de betere nummers op dit album van Hunter Complex. Een ideeënrijk nummer, prima geproduceerd. Cross kent een mooie sfeervolle opening en dito einde met daartussen prettige uptempo elektropop. In Dance en Kerosine stoeit Hunter Complex wat met ritmes, beats en tempi met behoud van een smaakvolle pop appeal.
Moonset biedt halverwege het album een versnelling die zeker welkom is. Zwaar aangezette akkoorden geven de muziek wat meer body, al suggereert Meijer hier meer dan hij daadwerkelijk aflevert. Dit lijkt het geval bij meerdere nummers: subtiliteit en een zekere distantie staan een instanteffect in de weg. Het is de fraaie productie die de plaat interessant maakt, en de subtiele inkleuring van de nummers, zoals de stemvervormer in Black en de old school hiphop beat van Fashion Street. In het afsluitende Mean Street somt Hunter Complex alles nog even op en krijgen we nog even een kleine staalkaart van alle ingrediënten. Het levert een zwoel en lichtvoetig elektropopnummer op met een stemmige ondertoon. Een typering die je op de meeste nummers van dit smaakvolle album kunt loslaten.
Edwin Hofman
gonzo circus review: hunter complex
Wat zegt het dat vrijwel altijd als muziek uit de jaren 1980 opgehemeld wordt, het woord ‘nostalgie’ valt? Het is dan ook weer raak in vrijwel alle recensies van deze debuutplaat van Hunter Complex, het nieuwste project van Lars Meijer, die samen met Coen Oscar Polack het label Narrominded runt en verder bekend is van Larz, Psychon en Living Ornaments. Hunter Complex verwijst nadrukkelijk naar de jaren 1980, naar Depeche Mode, Kraftwerk, The Human League, Miami Vice, haarlak, enfin, het hele plaatje. Het concept is tot in de puntjes uitgewerkt en Meijer bouwt met zijn analoge synthesizers absoluut heel mooie, complexe structuren, maar uiteindelijk drijft dit project toch op weinig meer dan nostalgie. Dat is ontegenzeglijk een grote en dankbare markt, maar of het nu echt telt als legitieme artistieke drijfveer, daar kan over getwijfeld worden. Wie zijn jeugd wil herbeleven zit hier goed, wie liever naar de toekomst kijkt kan dit overslaan en te rade gaan bij een van de vele andere, uitstekende Narrominded-releases.
bw
fret review: here is the night ep
livexs review: hunter complex
Onlangs las ik ergens dat de eighties revival in 1990 was begonnen en sindsdien niet meer is gestopt. Ook bij het beluisteren van deze plaat waan je je weer helemaal in de jaren tachtig. ‘Miami Vice!’ is je eerste reactie bij het horen van openingstrack Wait. Daarna volgen nog 11 tracks die allemaal wel een link hebben met (elektronische) muziek uit de jaren tachtig.
Denk aan decadente disco van het kaliber Giorgio Moroder of Bobby Orlando. Denk aan synthpop in de lijn van The Human Leaque en Ultravox. Denk ook aan new-wave van Gary Newman en Depeche Mode. Bij wat tragere nummers als Dance, Exit en Fashion Street kakt de boel een beetje in, maar over de hele linie genomen is dit een prima plaat om onopgemerkt te draaien op een ‘We Love The Eighties-feestje’.
Willem Roose