Tag Archives: musicfrom.nl

musicfrom.nl review: heat

hunter complex - heat front4 / 5

Het klinkt misschien lachwekkend, maar veel digitale elektronica uit de jaren tachtig werd ontworpen om het geluid van echte instrumenten zo dicht mogelijk te benaderen. Lars Meijer, het brein achter Hunter Complex maakt ook bewust gebruik van die koud klinkende wavetables, blokgolven en zaagtanden om donkere synthpop te maken die direct uit de jaren tachtig lijkt te zijn overgestraald.

Als het de bedoeling was om een temporele paradox te creëren die het ruimte-tijd continuüm zou ontwrichtten om ons terug te voeren naar de eighties, dan is dit experiment geslaagd. Zou Giorgio Moroder een dag depressief en paranoïde zijn geweest, dan zou hij dit soort muziek maken; een radiostation vol etherische synthscapes waar je bij kunt wegdromen.

Ergens doen de creaties van Hunter Complex denken aan een soundtrack voor een Mad Max sequel, maar het mistaat ook niet bij een meer moderne, artistieke game a la Swords & Sorcery waar 8-bit hoogtij vierde. Daarmee ontwijkt Heat knap het kitsch-label wat hieraan waarschijnlijk 30 jaar geleden zou zijn gehangen. Nostalgisch, en toch ergens heel modern.

Hoewel de droge beats die de muziek voortdrijven je doen denken dat je in een achtervolging zit met de cyberpolitie in Tron, zijn vooral de synthscapes bepalend voor de plaat. Surrealistische beelden flitsen door je hoofd bij het horen van die gelaagde drones en pads. Meijer probeert hier zelf nog overheen te zingen, maar raakt verdwaalt in zijn eigen oerwoud van reverb. Het is beter zo. Zonder enige menselijke tussenkomst in deze wereld van kale synthese levert dit een des te meer dystopisch gevoel op.

Als je oud genoeg bent om de jaren tachtig bewust te hebben meegemaakt, raakt Heat een nostalgische snaar. Voor fans van New Wave of Italo valt er zo genoeg te genieten, tegelijkertijd is het zo retro dat het weer hip is, ook voor hen die geen warme herinneringen hebben aan dat koude decennium.

Jorgen van de Burgt

musicfrom.nl review: various artists – kamp holland

various artists - kamp holland outside frontEnfant Terrible is een belangrijke speler in de elektronische tegencultuur. Het label biedt sinds lange tijd ruimte aan verschillende soorten elektronische undergroundmuziek en wil zich voortaan nog sterker maken voor de lokale muziekscene. Op deze nieuwe verzamelaar geeft Enfant Terrible een overzicht van de huidige onafhankelijke elektronische muziekscene in Nederland.

Kamp Holland bevat een zeer breed scala aan elektronische acts uit diverse (sub)stijlen. Opvallend is hierbij dat het materiaal ondanks de grote variatie aan stijlen van een constante, zeer hoge kwaliteit is. Natuurlijk liggen sommige tracks beter in het gehoor dan andere, maar zwakke broeders bevat Kamp Holland eigenlijk niet. Omdat het te ver gaat om alle tracks uitvoerig te beschrijven, zullen we ons hier beperken tot de meest opvallende composities, maar eigenlijk doen we hiermee de rest tekort.

Opener Bye Bye van Lesbian Mouseclicks is een uptempo electrotrack die ook wel op Dave Clarke’s mixplaat World Service 2 had kunnen staan. Meteen hierna laat Bakeliet een heel ander geluid horen met Don’t Let Them Know. Dit nummer gaat meer richting OMD en Kraftwerk. De tracks van Neurobit en Pornologic refereren door de Commodore-achtige computergeluidjes nogal sterk aan het begin van de jaren ’80.

Ruimtevaart Vooruit van Staatseinde combineert elektronica met dialectpop en introduceert hiermee een compleet nieuw en wat uw recensent betreft erg leuk genre in de popmuziek. Desert van Hunter Complex is een wat donker electropopnummer, dat een stuk beter is dan het materiaal op het debuutalbum. Eén van de heftigste tracks op Kamp Holland is Not For Immortals van Autonon. Eigenlijk bestaat dit nummer uit twee delen die tegelijkertijd ten gehore worden gebracht en soms naadloos in elkaar vloeien. Er is een semi-klassiek stuk met strijkers te horen, maar daaronder en soms daaroverheen zit een track met vette breakbeats waar Atari Teenage Riot nog een puntje aan kan zuigen. Erg goed bedacht en bovendien een geweldige track.

De tracks van Distel en Puin & Hoop zitten in de dark-ambient hoek en ook Apse van Hadewych is donker en vrij rustig. Deze track bevat echter ook zang die het geheel een wat Teutoons karakter geeft. La Hars van Logosamphia begint met een uiterst lullig kermisdeuntje, maar dit wordt verderop voorzien van een vette breakbeat. Tegen het eind van Kamp Holland staan twee tracks die een flinke aanslag plegen op het gehoor van onervaren luisteraars. NONO van Peter Quistgard bevat veel noise en een flinke beat, maar Een Soort Van Geel van Murw is juist zeer experimenteel en beatloos. Kamp Holland eindigt vervolgens met het heerlijk relaxte Itlien van Treasure Of Grundo’ waarin piano, strijkers en een vrouwenstem de boventoon voeren.

Enfant Terrible geeft ons met Kamp Holland een dwarsdoorsnede van de elektronische undergroundscene. Als we op deze verzamelaar af mogen gaan, staat die er uitstekend voor. Als we bij MusicFromNL cijfers of sterren zouden uitdelen, kreeg deze verzamelaar van Enfant Terrible het volle aantal punten. Wereldplaat!

Eric Rijlaarsdam

original article

musicfrom.nl review: hunter complex

hunter complex - hunter complex outside frontOnlangs verscheen bij Narrominded de ep Here Is The Night van Hunter Complex. Ondergetekende schreef hierover dat deze hem benieuwd maakte naar het toen nog niet verschenen debuutalbum van Hunter Complex. Dit titelloze album is inmiddels uitgebracht en helaas weet Lars Meijer, de man achter Hunter Complex, de verwachtingen niet helemaal waar te maken. Muzikaal gezien ligt het materiaal op Hunter Complex in het verlengde van Here Is The Night. Veelal donkere synthpop met een duidelijke invloed uit de jaren ’80 en daarnaast vlagen van Electro, Italo en New Wave.

Het album opent met het aardige Wait, dat vrij melodieus is. Het inmiddels bekende Here Is The Night is veel hoekiger en bevat lage, monotone zang, die wel wat doet denken aan die van The Edge in U2’s Numb. In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden is Dance een vrij traag nummer. Het uptempo Moonset is daarentegen wel lekker dansbaar.

Ook Black is een leuk nummer, waar een vrij prominent baslijntje in zit en dit geldt ook voor Fashion Street. De keyboardpartijen aan het begin van Cross zijn overduidelijk van Kraftwerk afgekeken en ook verder is het eerste gedeelte van deze song sterk beïnvloed door de Duitse elektronicapioniers. Verderop gaat Cross echter meer richting de jaren ‘80.

Hunter Complex bevat zeker een aantal goede songs, maar het album weet de aandacht niet tot het eind vast te houden. Dit komt vooral doordat het materiaal na verloop van tijd een beetje eentonig begint te worden, iets wat overigens mede wordt veroorzaakt door het nogal vlakke geluid. Verder gaat er van de zang Meijer te weinig overtuiging uit.

Eric Rijlaarsdam

musicfrom.nl review: here is the night ep

hunter complex - here is the night ep outside frontBinnenkort verschijnt bij Narrominded het titelloze debuutalbum van Hunter Complex. Dit is een project van Lars Meijer, die eerder actief was in Psychon en Living Ornaments en een aantal jaren geleden een tweetal lo-fi popalbums maakte. Bovendien is Meijer mede-eigenaar van Narrominded.

Als opwarmertje voor het album heeft Narrominded de ep Here Is the Night uitgebracht. Deze ep is op cd verkrijgbaar, maar ook gratis te downloaden. Op Here Is the Night vinden we vier versies van de gelijknamige track en daarnaast de Extended Instrumental versie van het nummer Fashion Street.

Na de lo-fi pop van Larz en de experimentele elektronica van Psychon en Living Ornaments, gooit Meijer het met Hunter Complex over de synthpop boeg. De albumversie van Here Is the Night is een donker synthpopnummer met een duidelijk jaren ’80 gevoel en nogal monotone zang. Een geslaagd nummer dat veel goeds belooft voor het album.

Hierna volgt een drietal remixen van Here Is the Night, waarvan die van Spoelstra het dichtst bij het origineel blijft. De remix van Garçon Taupe begint met tribal-achtige ritmes uit een doosje en eindigt met toongeneratorgeluiden die we ook kennen uit Eboman’s Donuts With Buddah. Coen Oscar Polack’s Morning Version van Here Is the Night is een zeer trage ambientversie.

De afsluitende track op Here Is The Night is Fashion Street in de Extended Instrumental versie. Dit is een rustige poptrack met eveneens een duidelijke link naar de jaren ’80, compleet met foute gitaarsolo. Het nummer is echter lang niet zo donker als Here Is the Night.

Here Is the Night is een interessante ep, waarvan vooral de titeltrack ons nieuwsgierig maakt naar het album van Hunter Complex.

Eric Rijlaarsdam