Enfant Terrible is een belangrijke speler in de elektronische tegencultuur. Het label biedt sinds lange tijd ruimte aan verschillende soorten elektronische undergroundmuziek en wil zich voortaan nog sterker maken voor de lokale muziekscene. Op deze nieuwe verzamelaar geeft Enfant Terrible een overzicht van de huidige onafhankelijke elektronische muziekscene in Nederland.
Kamp Holland bevat een zeer breed scala aan elektronische acts uit diverse (sub)stijlen. Opvallend is hierbij dat het materiaal ondanks de grote variatie aan stijlen van een constante, zeer hoge kwaliteit is. Natuurlijk liggen sommige tracks beter in het gehoor dan andere, maar zwakke broeders bevat Kamp Holland eigenlijk niet. Omdat het te ver gaat om alle tracks uitvoerig te beschrijven, zullen we ons hier beperken tot de meest opvallende composities, maar eigenlijk doen we hiermee de rest tekort.
Opener Bye Bye van Lesbian Mouseclicks is een uptempo electrotrack die ook wel op Dave Clarke’s mixplaat World Service 2 had kunnen staan. Meteen hierna laat Bakeliet een heel ander geluid horen met Don’t Let Them Know. Dit nummer gaat meer richting OMD en Kraftwerk. De tracks van Neurobit en Pornologic refereren door de Commodore-achtige computergeluidjes nogal sterk aan het begin van de jaren ’80.
Ruimtevaart Vooruit van Staatseinde combineert elektronica met dialectpop en introduceert hiermee een compleet nieuw en wat uw recensent betreft erg leuk genre in de popmuziek. Desert van Hunter Complex is een wat donker electropopnummer, dat een stuk beter is dan het materiaal op het debuutalbum. Eén van de heftigste tracks op Kamp Holland is Not For Immortals van Autonon. Eigenlijk bestaat dit nummer uit twee delen die tegelijkertijd ten gehore worden gebracht en soms naadloos in elkaar vloeien. Er is een semi-klassiek stuk met strijkers te horen, maar daaronder en soms daaroverheen zit een track met vette breakbeats waar Atari Teenage Riot nog een puntje aan kan zuigen. Erg goed bedacht en bovendien een geweldige track.
De tracks van Distel en Puin & Hoop zitten in de dark-ambient hoek en ook Apse van Hadewych is donker en vrij rustig. Deze track bevat echter ook zang die het geheel een wat Teutoons karakter geeft. La Hars van Logosamphia begint met een uiterst lullig kermisdeuntje, maar dit wordt verderop voorzien van een vette breakbeat. Tegen het eind van Kamp Holland staan twee tracks die een flinke aanslag plegen op het gehoor van onervaren luisteraars. NONO van Peter Quistgard bevat veel noise en een flinke beat, maar Een Soort Van Geel van Murw is juist zeer experimenteel en beatloos. Kamp Holland eindigt vervolgens met het heerlijk relaxte Itlien van Treasure Of Grundo’ waarin piano, strijkers en een vrouwenstem de boventoon voeren.
Enfant Terrible geeft ons met Kamp Holland een dwarsdoorsnede van de elektronische undergroundscene. Als we op deze verzamelaar af mogen gaan, staat die er uitstekend voor. Als we bij MusicFromNL cijfers of sterren zouden uitdelen, kreeg deze verzamelaar van Enfant Terrible het volle aantal punten. Wereldplaat!
Eric Rijlaarsdam